Çocuklarda aşırı kilolu ve şişmanlığın ortaya çıkmasını önlemek için birçok gelişmiş ülkede, halk sağlığı önceliği belirlenmiştir. Çocukluk çağı obezitesinin, erken başlamasına katkıda bulunan en belirleyici faktörler arasında, emzirme, bebek maması ve katı gıdaların beslenmesi gibi bebek besleme uygulamaları yer almaktadır.
Çocukluk çağı obezitesi, ergenlik ve yetişkin obezitesi ile bağlantılıdır; çünkü obez çocuklar, ergenlik ve yetişkinlik dönemindeki obeziteye karşı, % 78 ve% 25-50 oranında ilerleme riski taşırlar. Çocukluk çağı obezitesi, ayrıca çocukluk döneminde tıbbi ve psikososyal sorunların riskini artırmaktadır.
Yapılan Bilimsel Çalışmalar:
→ Emzirme ve çocukluk aşırı kilo / obezite arasındaki ilişkinin beş uzunlamasına çalışma ve üç sistematik derlemeye göre, özel emzirmenin aşırı kilolu ve obezitenin koruyucu bir faktörü olduğu sonucuna varmıştır. Çok sayıda çalışma da, katı yiyeceklere erken geçilmesi ile obezite riski arasında, güçlü bir ilişki olduğunu göstermiştir.
→ Birleşik Krallık (İngiltere) bin yıllık bir grup olarak bilinen 10.000’den fazla çocuğa sahip çok büyük bir kohort çalışmasında, çocukların dört yaşından önce katıların getirildiği üç ve beş yaşlarında fazla kilolu veya obez olma riski daha yüksek bulundu. Owen ve ark. bebeklik döneminde beslenen bebeklere göre emzirildiklerinde, bebekler arasında hayatları boyunca obezite riskinin önemli ölçüde düşük olduğunu göstermiştir.
→ Dünya Sağlık Örgütü (WHO), bebeklerin sadece ilk altı ay boyunca yalnızca anne sütü ile beslenmelerini, kısmen iki yıl veya daha uzun süre anne sütü ile beslenmelerini ve sadece birinci yılın ikinci yarısında katı gıdalara sokulmasını önermektedir .
Avustralya, diğer birçok ülke arasında bu tavsiyeleri kabul etmiştir. Gelişmiş ülkeler arasında, Avustralya’nın en yüksek çocukluk obezite oranları arasında, 2-3 yaş altındaki çocukların yaklaşık% 20’sinin aşırı kilolu veya obez olduğu görülmektedir .
Avustralya’da, güneybatı Sidney en yüksek çocukluk obezite oranına sahiptir ve formüle veya katılara erken giriş de oldukça yaygındır . Sağlıklı Başlangıçlar Denemesi olarak bilinen çocukluk çağı obezite girişimini değerlendirmek için yapılan randomize bir çalışma,% 58’inin emzirmeye başladığı annelerin% 96’sından emzirmeye altı ay kadar devam etmediğini ve bu nedenle de% 6’sının anne sütü ile beslenmeye devam etmediğini tespit etmiştir.
On çocuk/genç, ya da 2 ile 17 yaş arasındaki 20.000’den fazla çocuk / gençden biri, güneybatı Sidney yerel sağlık bölgesinde veya SWSLHD’de (Güney Batı Sidney Yerel Sağlık Bölgesi)obezdir.
Güneybatı Sidney’de çocukluk çağı obezitesi konusu bir süredir dikkat odağı olmuştur, ancak rutin veri toplama eksikliği zaman içinde değişimlerinin izlenmesini engellemiştir ve bu nedenle salgının büyüyüp büyümediğini belli etmemektedir .
Ayrıca, formüle ya da katı gıdalara erken geçiş ile çocukluk kilolu ya da obezite riski arasındaki bağlantıyı incelemek için herhangi bir çalışma yapılmamıştır .
Bebekleri dört ay içinde formüle veya katı yiyeceklere geçiş annelerin anlamlı olduğunu ve aşırı kilolu olma olasılığı yaklaşık 2,33 kat daha fazla olduğunu göstermektedir ya da bebekleri dört ay sonra formüle ya da katılara geçilen annelerle karşılaştırıldığında 2/3, 4/5, 6/7, 8/9 ve 10/11 yaşlarında obezdir.
Kanıt düzeyi yüksek olan çalışmada aynı zamanda, formül veya katı yiyeceklere geçişte yaşın aşırı kilolu veya obezite oranları üzerinde anlamlı bir etkiye sahip olduğu istatistiksel testin sonucunu da destekler.
Bebekleri, dört ay içinde formüle veya katılara sokulan annelerin, bebekleri olan annelerle karşılaştırıldığında, kilolu veya obez olma olasılığı yaklaşık 1,95 kat daha fazla olduğu için biraz daha küçüktür.
→ Yapılan çalışmalar, bebek besleme örüntüleri açısından, bebeklerde yaşamın ilk dört ayının, daha sonra çocukluk çağında obezitenin gelişmesi için en büyük riskli zaman dilimi olduğunu gösterdi. Anne sütüyle beslenmeye, örneğin, tavsiye edilmeyen 9 ay gibi, anne sütüyle beslenmeye neden olabileceğinden, 4–6 ay boyunca ve altı aydan fazla olmayan anne sütüyle beslenmeye devam dilmesi öneriliyor.
Zeynep Sağıroğlu
Kaynakça:
Mannan, H. Early Infant Feeding of Formula or Solid Foods and Risk of Childhood Overweight or Obesity in a Socioeconomically Disadvantaged Region of Australia: A Longitudinal Cohort Analysis. Int. J. Environ. Res. Public Health 2018, 15, 1685.
Oddy, W.H.; Smith, G.D.; Jacoby, P. A possible strategy for developing a model to account for attrition bias in a longitudinal cohort to investigate associations between exclusive breastfeeding and overweight and obesity at 20 years. Ann. Nutr. Metab. 2014, 65, 234–235.
Natamba, B.K.; Sanchez, S.E.; Gelaye, B.; Williams, M.A. Concordance between self-reported pre-pregnancy body mass index (BMI) and BMI measured at the first prenatal study contact. BMC Pregnancy Childbirth 2016, 16, 187.
Daniels, L.; Mallan, K.M.; Fildes, A.; Wilson, J. The timing of solid introduction in an ‘obesogenic’ environment: A narrative review of the evidence and methodological issues. Aust. N. Z. J. Public Health 2015, 39, 366–373.
Trost, S.G.; Kerr, L.M.; Ward, D.S.; Pate, R.R. Physical activity and determinants of physical activity in obese and non-obese children. Int. J. Obes. Relat. Metab. Disord. 2011, 25, 822–829.
