YEMEK YERKEN KENDİMİ DURDURAMIYORUM !
Herkese Merhabalar hareketimizin kısıtlandığı bu dönemde bağışıklığımız ve psikolojimiz için beslenmemize çok daha fazla dikkat etmemiz gerekiyor. ”Yemek yerken kendimi durduramıyorum. Yedikten sonra pişman oluyorum. Aslında karnım aç değil canım sıkıldığı için yemek yiyorum.” diyenlerdenseniz aşağıda vereceğim tavsiyeleri dikkatle okumanızı ve uygulamaya çalışmanızı öneririm:)
1.) Mümkün olduğu kadar öğün atlamayın.
Herkesin beslenmesi ve metabolizması farklıdır. X kişisi şu kadar saat aç kalmış şu kadar zayıflamış diye duyduğunuz şeyleri mutlak doğru kabul etmeyin. Öğün atladığınızda uzun süre aç kaldığınızda (kan şekerinizin düşmesinden dolayı) yemeye başladığınız da kendinizi durduramayabilirsiniz.
2.)Öğünlerinizi dengeli planlayın.
Meyve ve sebzeler yemek tabağının yarısını oluştursun, Etler / proteinler ile tahıllar (ideal olarak tam tahıllar) ise, her biri yemek tabağının çeyreğini oluştursun. Tabağın yan tarafında ise bir porsiyon süt-yoğurt grubu bir besin olsun.
3.)Ayakta veya koltukta otururken yemek yemeyin. Yemek yerken başka aktiviteyle ilgilenmeyin (ör:TV izlemek) Mutlaka masa düzeni kurun. Ne yediğinizi neden yediğinizin farkında olun!
4.)Paketli yiyecekler tüketiyorsanız; bunları paketten tüketmeyin. Tabağa koyun ve ne kadar yediğinizin farkında olun. Tabağınızdaki miktar bittiğinde kendinize şu soruyu sorun; gerçekten ona ihtiyacım var mı? Fiziksel açlık mı hissediyorum? Yoksa Göz açlığı mı?
5.)Göz açlığınızı tetiklememek amacıyla açıkta olan cam kavanozda olan kuruyemişlerinizi dolap içlerine koyun.
6.)Ağzınıza bir şey atmadan önce sadece düşünün ona ihtiyacım var mı? Yoksa göz açlığı mı hissediyorum?
7.)Yediklerinizi yazarak yemek günlüğü tutabilirsiniz. Yemeği yemeden 5 dk önce nasıl hissediyorum? Yedikten 20 dakika sonra neler hissediyorum?Yemek anında nasıl hissettim?
8.)Kendinizi iyi hissettiğiniz aktiviteleri yapın:) Kendinizi ve Sağlığınızı önemseyin..
Kaynakça
1.)Telch CF, Agras WS, Linehan MM. Dialectical behavior therapy for binge eating disorder. J Consult Clin Psychol. 2001;69:1061-5.
